Remarks by the UN Resident Coordinator Marc-André Franche at the Commemoration Ceremony of the 2019 Easter Sunday Attacks

Cardinal Ranjith, Dr. Udaigwe,

Religious leaders

Members of Sri Lanka’s vibrant Christian community

Colleagues, ladies and Gentlemen,

I am honored to stand this year again by your side in remembrance and solidarity as we mark six years since the Easter Sunday attacks.

On behalf of the Secretary General, I extend our heartfelt condolences to the families of the victims, and our continued solidarity with the survivors and all those who continue to carry the pain of that day.

The terrorist attacks were not only an assault on human life —they were an affront on the foundation of this diverse nation, on the of basis of coexistence that so many Sri Lankans across communities have worked arduously to build.

The grief of Easter Sunday is not confined to one community or one moment in time. It belongs to all of us. Because such violence, wherever it occurs, diminishes our shared humanity.

Memorialization, is a form of justice. It reaffirms the value of every life lost—and our collective commitment to ensure that such acts of terrorism never takes place again.

Six years on, the pursuit of truth and justice remains. Families and communities are still waiting for answers.

Accountability is not only a legal responsibility. It is a moral imperative. Without it, wounds remain open, trust erodes, and the cycle of trauma continues.

Every person affected by this tragedy has the right to know what happened.

We welcome recent statements by the Government, including from the President, renewing its commitment to complete a thorough and transparent investigation, and ensure justice.

The United Nations and the international community are not the arbiter of truth or justice, but we must repeat at this year’s commemoration again and at every opportunity how critical it is to follow due process transparently. It is critical for victims and society to get closure, but also for the legitimacy of institutions which hold society together.

This applies not only to the Easter Sunday attacks but also to the broader need for justice and accountability which is essential for national integration, reconciliation, growth and sustainable development.

Only by confronting the past with honesty can a nation move forward with dignity.

No community of belief should ever be blamed for the actions of violent extremists.

We must also remain united against hate in all its forms—whether online or in our communities. Building bridges across faiths, communities and borders, focusing on our deep inter-dependence —is our strongest defence against ignorance, radicalization and violence.

Healing requires more than time. It requires listening, understanding, and dialogue.

The United Nations is committed to supporting initiatives that build bridges, protect and promote human rights, and foster reconciliation.

The resilience of the survivors of this violence remains deeply moving, but it is not a burden they should have to bear alone.

Long-term recovery must include mental health care, livelihood support, and community solidarity. No one should feel forgotten.

Let this anniversary be not only a day of mourning, but a moment to renew our shared hope.

A shared hope for a Sri Lanka where all can live in safety, dignity, and without fear.

May the memory of all those we lost give the country and its authorities the resolve to bring closure to this tragedy.

එක්සත් ජාතීන්ගේ නේවාසික සම්බන්ධීකාරක, මාර්ක්-ඇන්ඩ්‍රෙ ෆ්‍රාන්ච් මහතාගේ ප්‍රකාශය

කාදිනල් රංජිත් පියතුමනි, ශ්‍රී ලංකා අපෝස්තලික තානාපති අතිඋතුම් බ්‍රයන් උඩයිග්වේ හිමිපාණනි, 

ආගමික නායකයනි,

ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිස්තියානි ප්‍රජාවේ සාමාජිකයිනි,

සොයුරු සොයුරියනි, මහත්වරුනි, මහත්මියනි,

පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරයෙන් වසර හයක් ගතවන මේ මොහොතේ, සහයෝගීතාවයෙන් යුතුව එය සිහිපත් කරන්නට, ඔබ හමුවට යළි පැමිණිමේ අවස්ථාව මා ලද ගෞරවයක් ලෙසට සලකමි. 

මහලේකම්වරයා වෙනුවෙන්, එහි වින්දිත පවුල් වෙත අපගේ හදපිරි ශෝකය පිරිනමන්නටත්, ඉන් දිවි බේරාගත් අය හා ඒ ඛේදනීය සිදුවීමේ වේදනාව සිත දරාගෙන ජීවත් වන අය වෙත දිගින් දිගටම අපේ සහයෝගයේ දෑත් දිගු කරන්නටත් මෙය අවස්ථාවක් කරගනිමි.   

ත්‍රස්ත ප්‍රහාර යනු මිනිස් ජීවිත වෙත එල්ල කරන ප්‍රහාර පමණක් ම නොවේ - එය, විවිධත්වයෙන් පිරිපුන් ජාතියක් වශයෙන් බොහෝ ශ්‍රී ලාංකිකයන් විසින් අසීරුවෙන් ගොඩනගා ගත් සහජීවනයේ සවිමත් අත්තිවාරමට කරන ලද විශාල නිග්‍රහයක් ද වේ.

පාස්කු ඉරිදා සිදුවීමේ කම්පාව, එක් ප්‍රජාවකට හෝ එක් නිමේෂයකට හෝ පමණක් සීමා වූ ඛේදාන්තයක් නොවේ.  එය අප සියලුදෙනාට ම දැනෙන හැඟෙන බලවත් වේදනාවකි.  කොතැනක සිදුවුවද, අපගේ පොදු මානුෂීය ගුණධර්ම එවැනි සිදුවීම් වලින් හානියට පත්වීම කනගාටුවට කරුණකි. 

සිහිපත් කිරීම, එක්තරා ආකාරයකින් යුක්තිය ඉටු කිරීමක් ද වේ. එදින අපට අහිමි වූ සෑම ජීවිතයකම වටිනාකම නැවත සනාථ කිරීමක් මෙන්ම එවැනි ත්‍රස්ත ක්‍රියා නැවත කිසිදු දිනක සිදු නොවන බව සහතික කිරීම උදෙසා අපගේ සාමුහික කැපවීම ද මෙම සිහිපත් කිරීම තුළින් පිළිබිඹු කෙරෙයි. 

වසර හයක් ගත ව ඇති මේ මොහොතේ ද ඒ පිළිබඳ සත්‍යය හා යුක්තිය සොයා අප නොනවතින ගමනක යෙදී සිටිමු.  ඉන් පීඩාවට, වේදනාවට හා අහිමිවීම් වලට මුහුණ දුන් සියලු පවුල් සහ ප්‍රජාවන්, ඊට පිළිතුරු අපේක්ෂා කරන්නෝ වෙති.   

වගවීම යනු නීතිමය වගකීමකට එහා ගිය සදාචාරාත්මක අවශ්‍යතාවක් ද වේ.  එවැනි වගවීමක් නොමැති තැන, පෑරුණු හදවත් සුවපත් නොවනු ඇත.  විශ්වාසය බිඳ වැටෙනු ඇත.  නැවතීමක් නැති චිත්ත කම්පනය සදාකාලික වනු ඇත. 

මේ ඛේදාන්තයේ බලපෑමට ලක් වූ සෑම පුද්ගලයකුටම, සිදු වුණේ කුමක්දැයි දැනගැනීමේ අයිතියක් ඇත.

ජනාධිපතිවරයා ඇතුළුව රජය විසින් මෑතක කළ ප්‍රකාශයන් හරහා යුක්තිය සහතික කරමින්, විධිමත් හා විනිවිද භාවයෙන් යුතු පූර්ණ විමර්ශනයක් සිදු කිරීම වෙනුවෙන් නව කැපවීමක් ඔවුන් විසින් පෙන්නුම් කිරීම අප තුළ බලාපොරොත්තුවේ සහන් එළිය දල්වා ඇත.  

එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය සහ ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාව යනු සත්‍යයේ හෝ යුක්තියේ හෝ බේරුම්කරුවන් නොවේ.  එසේ නමුත්, විනිවිද භාවයෙන් යුතුව නිසි ක්‍රියාවලිය අනුගමනය කිරීම කෙතරම් වැදගත් ද යන්න මෙම සිහිපත් කිරීමේ උත්සවයේ දී මෙන්ම අපට ලැබෙන සෑම අවස්ථාවක දී ම තරයේ අවධාරණය කිරීමට අප කටයුතු කරමු.  වින්දිතයන්ට හා සමාජයට මෙහි සමාප්තියක් දැකීමට අවස්ථාව සැලසීම ඉතා වැදගත් ය.  එසේම, මේ විසල් සමාජයේ එකමුතුකම වෙනුවෙන් වගකියන සියලු ආයතන වල නීත්‍යානුකූල භාවය සම්බන්ධයෙන් ද එය එක හා සමාන ව වැදගත් වේ. 

එම වැදගත්කම පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරයට පමණක් අදාළ වන්නක් නොවේ. යුක්තිය හා වගකීම අත්‍යවශ්‍ය වන ජාතික ඒකාබද්ධතාව, සංහිඳියාව, සමාජයේ දියුණුව හා තිරසර සංවර්ධනය ආදී සියලු කරුණු සම්බන්ධයෙන් ද එය අදාළ වේ. 

ජාතියක් වශයෙන් අභිමානයෙන් යුතුව පෙරට යා හැක්කේ, අතීත සිදුවීම් වලට අවංකව මුහුණ දීමේ ශක්තිය තිබේ නම් පමණි. 

ප්‍රචණ්ඩකාරී අන්තවාදීන්ගේ ක්‍රියා පිළිබඳව කිසිදු ආගමික ප්‍රජාවකට දෝෂාරෝපණය කළ යුතු නොවේ. 

අන්තර්ජාලයේ වේවා, අපගේ ප්‍රජාවන් තුළ වේවා, ඇති විය හැකි සියලු ආකාරයේ වෛරයන්ට එරෙහිව අප තවදුරටත් එකමුතු විය යුතුය.  විශ්වාස හා ඇදහිලි, ප්‍රජාවන් හා දේශසීමා එකට යා කළ යුත්තේ එකිනෙකා අතර පවතින දැඩි බැඳීම් වෙත අපේ අවධානය යොමුකරවමිනි.  නූගත්කම, රැඩිකල්වාදය සහ ප්‍රචණ්ඩත්වයට එරෙහිව අප සතු ශක්තියේ අවිය වන්නේ ද ඒ අවධානයයි.

සුවපත් වීමේ ක්‍රියාවලියට කාලයට වැඩි යමක් අවැසි වේ.  සවන්දීම, තේරුම් ගැනීම සහ සංවාදය ද එහිදී සැබැවින්ම අවැසි වේ.

මිනිසුන් අතර සමගිය ගොඩනැගීමට, මානව හිමිකම් සුරැකීමට, ප්‍රවර්ධනයට හා සංහිඳියාවට හේතු වන වැඩපිළිවෙළ වෙත සහය දීමට එක්සත් ජාතීන් ඇප-කැප වී සිටියි. 

එම ප්‍රචණ්ඩකාරී සිදුවීමෙන් දිවි බේරාගත් අයගේ දරා සිටීමේ හැකියාව සැබැවින්ම හදවත කම්පා කරවන නමුත්, එය ඔවුන් තනිව විඳ දරා ගත යුත්තක් නොවේ.

දිගු කාලීන සහනයක් ලැබීමට නම්, මානසික සෞඛ්‍යය සත්කාර, ජීවනෝපාය සහය, සහ ප්‍රජා සහයෝගීතාව ආදී සියලු සාධක වලට මුල් තැන දිය යුතු ය.  තමන් අමතක කර ඇතැයි කිසිවෙකුට හෝ දැනෙන-හැඟෙන ආකාරයට කටයුතු සිදු නොවිය යුතු වේ.

මෙම සංවත්සරය තවත් එක් ශෝක දිනයක් පමණක් විය යුතු නැත.  අප සැමගේ සිත් වල දිගු කාලයක් පුරා පවතින පොදු පැතුම, එනම් යුක්තිය ඉටු කෙරෙන දිනයේ ආරම්භක මොහොත, මෙය වේවා!

සෑම ශ්‍රී ලාංකිකයකු තුළ ම ඇති ඒ පොදු පැතුම නම් ආරක්ෂිතව, අභිමානයෙන් යුතුව සහ බියෙන් තොරව ජීවත් වීමට හැකියාව ලැබීමයි.

මෙම ඛේදනීය සිදුවීමට අවසානයක් ගෙන දෙන අයුරින් එය විසඳීමේ හැකියාව රටට හා බලධාරීන්ට ලබාදෙන්නට එදා දිවි අහිමි වූ සියලුදෙනාගේ මතකය ම අද සවියක් බවට පත් වේවා!

ஐக்கிய நாடுகள் வதிவிட இணைப்பாளர் மேன்மைதங்கிய மார்க் ஆண்ட்ரே பிரான்ஸ வழங்கிய கருத்துகள்

கருதினால் ரஞ்ஜித் மற்றும் கலாநிதி யுடைக்வே அவர்களே,

ஏனைய மதத் தலைவர்களே, இலங்கையின் உயிர்த்துடிப்பான  

கிறிஸ்தவ சமூக உறுப்பினர்களே,சக ஊழியர்களே,

மதிப்புக்குரிய சபையோர்களே, பெரியோர்களே, அனைவரும்

உயிர்த்த ஞாயிறு தாக்குதல்கள் நடந்து ஆறு வருடங்கள் நிறைவடைவதை முன்னிட்டு, அதனை நினைவுகூரும் முகமாகவும் ஒற்றுமையை வெளிப்படுத்தும் வகையிலும் மீண்டும் இந்த ஆண்டிலும் உங்களுடன் இணைந்து நிற்பதில் நான் பெருமையடைகின்றேன்.

ஐக்கிய நாடுகளின் பொதுச் செயலாளர் சார்பில், பாதிக்கப்பட்டவர்களின் குடும்பங்களுக்கு எமது இதயபூர்வமான இரங்கலைத் தெரிவித்துக்கொள்வதோடு, உயிர்தப்பியவர்கள் மற்றும் அன்றைய துயரத்தைத் இன்னமும் சுமந்து செல்லும் அனைவருக்கும் எமது தொடர்ச்சியான ஒற்றுமையையும் வெளிப்படுத்துகின்றோம். 

இப் பயங்கரவாதத் தாக்குதல்கள் மனித உயிர்கள் மீதான ஒரு தாக்குதல் மாத்திரமல்ல. பல்வேறு சமூகங்களையும் சேர்ந்த அநேக இலங்கை மக்கள் தமது கடுமையான உழைப்பின் மூலம் கட்டியெழுப்பிய சகவாழ்வின் அடிப்படையில் பன்முகத்தன்மை கொண்டதாக விளங்கும் இத் தேசத்தின் அத்திவாரத்திற்கே இது ஒரு அவமானச் சின்னமாகும்.

உயிர்த்த ஞாயிறு தாக்குதலின் துயரம் ஒரு குறிப்பிட்ட சமூகத்திற்கோ அல்லது ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்கோ மாத்திரம் உரியதல்ல. அது நம் அனைவருக்கும் பொதுவானது. ஏனெனில், அத்தகைய வன்முறை எங்கு நடந்தாலும் நமது பொதுவான மனிதநேயத்தைச் சீரழித்துவிடும்.

நினைவுகூருதல் என்பது நீதியின் ஒரு வடிவம். இழந்த ஒவ்வொரு உயிரின் மதிப்பையும் அது மீள உறுதிப்படுத்துகின்றது. அத்துடன், இதுபோன்ற பயங்கரவாதச் செயல்கள் மீண்டும் ஒருபோதும் நடக்காமல் இருப்பதை உறுதி செய்வதற்கான எமது கூட்டு உறுதிப்பாட்டையும் அது பிரதிபலிக்கின்றது.

ஆறு ஆண்டுகளுக்குப் பின்பும் உண்மை மற்றும் நீதிக்கான தேடல் தொடர்கின்றது. குடும்பங்களும் சமூகங்களும் பதில்களுக்காக இன்னமும் காத்திருக்கின்றன. 

பொறுப்புக்கூறல் என்பது ஒரு சட்டப் பொறுப்பு மட்டுமல்ல, அது ஒரு தார்மீகக் கட்டாயமுமாகும். அது இல்லாமல் காயங்கள் ஆறாது, நம்பிக்கை சீர்குலையும்,அதிர்ச்சியின் சுழற்சி தொடர்ந்துகொண்டே செல்லும். 

என்ன நடந்தது என்பதை அறியும் உரிமை, இக் கொடிய சம்பவத்தினால் பாதிக்கப்பட்ட ஒவ்வொரு நபருக்கும் உள்ளது.

முழுமையான மற்றும் வெளிப்படையான விசாரணையைப் பூர்த்திசெய்து, நீதியை உறுதி செய்வதற்கான தமது அர்ப்பணிப்பைப் புதுப்பிக்கும் வகையில் ஜனாதிபதி உள்ளிட்ட அரசாங்கம் சமீபத்தில் வெளியி;ட்ட அறிக்கைகளை நாம் வரவேற்கின்றோம்.

ஐக்கிய நாடுகளும் சர்வதேச சமூகமும் உண்மை அல்லது நீதியின் நடுவர்கள் அல்ல. ஆனால், வெளிப்படையான முறையில் உரிய செயன்முறைகள் பின்பற்றப்படுவது எவ்வளவு முக்கியம் என்பதை இந்த வருட நினைவு தினத்திலும் வாய்ப்புக் கிடைக்கும் ஒவ்வொரு சந்தர்ப்பத்திலும் நாம் மீண்டும் மீண்டும் எடுத்துக்கூற வேண்டும். இந்த விடயம் முடிவுக்குக் கொண்டுவரப்பட வேண்டியது பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கும் சமூகத்திற்கும் முக்கியம். அதே போல, சமூகத்தை ஒற்றுமையாக வைத்திருக்கும் அமைப்புகளின் சட்டபூர்வ தன்மைக்கும் இது முக்கியம்.. 

இக் கருத்து, உயிர்த்த ஞாயிறு தாக்குதல்களுக்கு மட்டும் பொருத்தமானதல்ல. தேசிய ஒருங்கிணைப்பு, நல்லிணக்கம், வளர்ச்சி மற்றும் நிலையான வளர்ச்சிக்கு அவசியமான நீதி மற்றும் பொறுப்புக்கூறலுக்கான பரந்த தேவைக்கும் பொருந்தும்.

கடந்த காலத்தை நேர்மையுடன் எதிர்கொள்வதன் மூலம் மாத்திரமே ஒரு நாடு கண்ணியத்துடன் முன்னேற முடியும்.

வன்முறையில் ஈடுபடும் தீவிரவாதிகளின் செயல்களுக்கு, ஏதேனும் மத நம்பிக்கையைக் கொண்ட எந்தவொரு சமூகத்தையும் ஒருபோதும் குறைகூறக்கூடாது.

இணையத்தில் அல்லது எமது சமூகங்களில் சகல வகையான வெறுப்புக் காட்டுதல்களுக்கும் எதிராக நாம் ஒற்றுமைப்பட வேண்டும். நம்பிக்கைகள், சமூகங்கள் மற்றும் எல்லைகளைத் தாண்டுவதற்கு நட்புப் பாலங்களைக் கட்டுவதும் ஒருவரில் ஒருவர் சார்ந்திருக்கும் எமது பண்பில் கவனம் செலுத்துவதும் அறியாமை, தீவிரமயமாக்கல் மற்றும் வன்முறைக்கு எதிரான எமது வலுவான பாதுகாப்பாகும்.

குணப்படுத்துவதற்கு நேரம் மட்டும் போதாது. பிறருக்குச் செவிசாய்த்தல், புரிந்துகொள்ளுதல் மற்றும் உரையாடல்கள் அதற்குத் தேவை. நட்புப் பாலங்களைக் கட்டுதல், மனித உரிமைகளைப் பாதுகாத்து ஊக்குவித்தல் மற்றும் நல்லிணக்கத்தை ஆதரித்தல் ஆகியவற்றிற்கு ஐக்கிய நாடுகள் தன்னை அர்ப்பணித்துள்ளது.

இந்த வன்முறையிலிருந்து உயிர்தப்பியவர்களின் மீள்திறன் ஆழமாக உள்ளத்தை நெகிழச்செய்கின்றது. ஆனால்,அது அவர்கள் தனியாகச் சுமக்க வேண்டிய சுமை அல்ல.

நீண்டகால மீட்சி என்பதில் மனநலப் பராமரிப்பு, வாழ்வாதார ஆதரவு, சமூக ஒற்றுமை என்பன உள்ளடங்க வேண்டும். தாம் மறக்கப்பட்டுவிட்டோம் என்ற உணர்வு யாருக்கும் ஏற்படக்கூடாது.

இந்த நினைவு தினம் ஒரு துக்க நாளாக மட்டுமல்லாமல், எமது பொதுவான நம்பிக்கையைப் புதுப்பிக்கும் தருணமாகவும் அமையட்டும்.

அனைவரும் பாதுகாப்பாகவும் கௌரவமாகவும் அச்சமின்றியும் வாழக்கூடிய ஓர் இலங்கை என்பதே அப் பொதுவான நம்பிக்கையாகும்.

நாம் இழந்த அனைவரின் நினைவுகளும் இந்த அமங்கலமான சம்பவத்திற்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்கும் உறுதியை நாட்டிற்கும் அதிகாரிகளுக்கும் வழங்கட்டும்.